5.35

Daha önce hiç geçmediğim kıvrımlarındayım beynimin. Nereye gidiyorlar? Bilmiyorum, kum ve sıcak... Yabancısıyım, derdimi anlatamıyorum. Bambaşka bir dil konuşuluyor burada, bambaşka bir kültürün içindeyim sanki. Garip karşılandığımı söyleyebilirim. Yabancıları pek sevmiyorlar, sanırım, yani...

Bıraktığımdan beri ilk defa derin bir nefes aldım sigaradan. Tadı güzeldi, niye yalan söyleyeyim ki? Kime yalan söyleyeyim? Çok zamansız bıraktım zaten, oldukça zamansız bir terk edişti. Zaten bütün terk edişlerim zamansız ve acemice olmuştu bugüne kadar ve yine yanıltmadım diye kendimi, aferin bana.

İlk defa, şu an, gerçekten güçlüyüm. Bıraktığımdan beri ilk defa kendimden nefret edecek kadar güçlüyüm. Korkuyorum...

Nereye gideceğini bilmiyorsan araf diyorlar, şayet bir yöne gidiyorsan da taraf... Şehrin birazdan sönecek ışıkları ile dünyayı birazdan aydınlatacak olan güneşin tam ortasında bir yerde konuşlanmış, geceyi mi gündüzle yoksa gündüzü mü geceyle aldattığımı bilmediğim bir arafta olduğumu oradan anlıyorum hep.

Kafamda daha önce hiç duymadığım, sözlerini bilmediğim şarkılar çalıyor ve ben bambaşka bir dilde eşlik ediyorum onlara. Sonra uyuyorum... Şimdiye dair hiçbir şey hatırlamamak üzere.